Εβρενός, Γαζή μπέης

(; – 1417). Οθωμανός στρατιωτικός στην υπηρεσία των Οσμανιδών Τούρκων, τους οποίους βοήθησε σημαντικά στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του κράτους τους. Υπήρξε ο σπουδαιότερος συντελεστής της κατάκτησης των Βαλκανίων από τους Τούρκους. Το 1356 έλαβε μέρος στην τουρκική επιχείρηση για την κατάληψη σημαντικού φρουρίου κοντά στην Καλλίπολη και αργότερα έγινε αρχηγός του τουρκικού στρατού στη Θράκη. Μετά την άλωση της Αδριανούπολης, ο σουλτάνος Μουράτ Α’ ανέθεσε στον Ε. την κατάληψη της δυτικής Θράκης και της Μακεδονίας, αυτός όμως δεν έφτασε πραγματικά παρά έως τα Γιαννιτσά. Το 1396 πολέμησε στη Βλαχία εναντίον του ηγεμόνα της Μίρτσεα του Μεγάλου και το 1397 πήρε μέρος στην επιδρομή εναντίον της Πελοποννήσου, φτάνοντας έως την Κορώνη και τη Μεθώνη. Κατά τη διάρκεια των πολέμων των γιων του Βαγιαζήτ για τη διαδοχή του θρόνου, τάχθηκε στο πλευρό του Σουλεϊμάν. Μετά την ήττα του τελευταίου, πολέμησε στο πλευρό του άλλου γιου του Βαγιαζήτ, Μωάμεθ Α’, εναντίον του Μουσά, ο οποίος τελικά επικράτησε και αναγνωρίστηκε ως σουλτάνος. Πέθανε, αφού είχε προσφέρει τις στρατιωτικές του υπηρεσίες σε τέσσερις σουλτάνους, οι οποίοι τον αντάμειψαν με πλούσιες δωρεές, κυρίως μάλιστα με απέραντα κτήματα και περιοχές στη Μακεδονία και στη Βουλγαρία.